sábado, junio 04, 2011

REENCUENTROS ESCOLARES

Los hay que odian esos reencuentros, vía Facebook, de viejos amigos del colegio. No sé, como si hubiera un resentimiento por algo, o una necesidad de borrarlo todo y reafirmarte en que ahora eres distinto y que no necesitas que te recuerden que una vez fuiste un niño con gafas, parche, peinado a lo beatle y cara de empanado. Pues no eres tan distinto ahora. A mi me gusta que me lo recuerden, me gusta parar el reloj y juntarme de vez en cuando con cuatro o cinco glorias de la EGB y pasar una cena agradable. Hay tantos guiños que demuestran que somos exactamente lo que éramos antes. Es divertido, es una amistad que en verdad no es muy práctica, lo son más las que vas haciendo en el presente, en el trabajo, en la vida, pero sí en cambio es una amistad sólida, hay algo que nunca se apaga en la relación que tienes con alguien que te conoció de niño. Y si bien es algo sólido, conviene no removerlo demasiado, verse poco, guardar estas amistades en un armario que tenga que airearse muy de vez en cuando. Ser delicado, y que ese hilo tan fino que te une con el niño con bata que una vez fuiste, no se rompa nunca.

9 comentarios:

Anna dijo...

Bonic post, Marc!

Comparteixo amb tu tot el que dius... l'amistat de quan érem nens és quelcom massa important com per trencar aquest fil que durant tants anys ha estat invisible.

Passar del Pokin's a un bar de Gràcia després de 20 anys i celebrar els grans moments compartits quan érem petits és una experiència divertida, estrambòtica, enriquidora i necessària.

Fins a la propera!

El Capi Tornado dijo...

A mi me gusta lo que fui,mas de lo que soy ahora.........Pero lo de las reuniones de antiguos amigos de la infancía nose.......Quizas, como dice Sabina en la canción,peces de ciudad ; al lugar que has sido feliz ,no debes tratar de volver.Creeme,yo lo he intentado ,pero en mi caso,salio mal...........La magia se había perdido .............Una Bonita entrada,con mas chicha de lo que parece.........Saludos

kira permanyer dijo...

Doncs al meu cas, Marc, ni resentiment, ni ganes d'esborrar-lo tot ni res de tot això. Crec que no ho entens perquè no ho has viscut. Jo vaig anar a un cole de gent molt diferent a mi. Ni m'agradeven abans ni tenen perquè agradar-me ara. Així que no renego, simplement no vull perdre el temps fent veure que som amics o bons coneguts quan al seu dia tampoc ho erem. Només es questió d'honestetat amb tu mateix. Si tu no ho veus així es perquè vas tenir sort. Jo vaig ser afortunada, la Gemma, que vaig coneixer amb 15 anys al Institut continua sent la meva millor amiga. El seu home ens va casar. Res més per la resta.

Unknown dijo...

Pues claro, esas cosas cada equis tiempo no vienen mal; tienes razón en que hay mucha gente que quiere ocultar su pasado. Es una tontería, con quien te lleves bien quedas, y a quien no soportes, que le den por el culo. Un saludo tío!

Juanjo Mestre dijo...

Pienso como tú. Bonito post.

KARLAM dijo...

Yo no tengo nada que ocultar, y más bien poco de que presumir, pero el tema de amistades via facebook que no te saludan por la calle, aunque los conozcas de toda la vida, y luego te mandan invitaciones... no, gracias. Pasando.

Sausalito dijo...

Bonita entrada, esto del niño que una vez fuiste y que te sigue acompañando a pesar de que la vida adulta que hemos creado o que nos arrastra desee asesinarlo diariamente.

Yo soy un poco alérgico a la nostalgia de los "good old times" pero de vez en cuando miro hacia atrás y lo hago con cierto cariño, como coloreando el pasado. Sin apenas detenerme, que esto pasa volando.b

ROCK N´ROLL OUTLAW dijo...

ANNA: Jaja! Esclar que si. Fins la propera.

TORNADO: Es verdad, a veces sale mal, fatal, más que nada porque el mundo está lleno de gilipollas (normalmente los mismos que te encotrabas de pequeño).

KIRA: Doncs si has conservat a la teva millor amiga tants anys ets afortunada. A els demès, que els bombin. Com diem, cada cas és diferent.

ÁLEX: El pasado hay que aceptarlo, y está más cerca de lo que creemos, y somos más parecidos de lo que pensamos. Por eso no entiendo que haya gente que lo oculte.

JOHNNY: Gracias amigo.

KARLAM: Yo también tengo algunas amistades viejas de facebook que no me aportan nada, pero de vez en cuando encuentras algunas que si, y todo surge de forma natural y nada forzada.

SAUSALITO: Sí, tener un punto de alergia a la nostalgia es necesario para no empanarte. El mundo va rápido, y como dices, esto pasa volando.

sammy tylerose dijo...

Mis mejores amigos lo son desde hace 26 años. Nos conocimos en 1º de EGB y aquí seguimos. Con el resto, si no he mantenido el contacto, por algo será. Que les vaya bonito y pasando de reencuentros forzados.